zondag 29 november 2015

Volg je gevoel

Volg je hart en je gevoel ....
Altijd!

\\

Iets wat ik naar mijn cursisten en cliënten
altijd uitdraag. 
En zelf leef ik ook naar deze regel.

Dacht ik...



Ik merk dat ik de laatste tijd nog beter op mijn gevoel leer vertrouwen.
Ongeacht wat een ander daar van vinden.
Mijn gevoel is mijn gevoel. Daar komt niemand aan.
En niemand kan zeggen dat dat niet goed is.
Immers, het is MIJN gevoel!



En dan toch, merk ik vandaag. Dat ik me van mijn stuk laat brengen.
Dat ik niet bij mijn basis gevoel blijf.
En dat niet alleen ik daar de dupe van ben,
maar ook anderen.
En dan baal je als een stekker. 
Dan vloeien en wat tranen. Van zowel fysieke als van mentale pijn.
En voel ik dat ik en andere over grenzen heen gaan en 
geeft dat mij een naar gevoel. 
Sterker nog, ik voel me uit mijn kracht,
afgedwaald van MIJN pad, weg van mijn gevoel...

En weet ik weer met heel mijn hart, ziel en zaligheid.
Mijn gevoel is goed,
mijn gevoel ben ik nooit kwijt!
Het liegt mij niet voor.
Mijn gevoel is altijd juist.

Ik blijf bij mijn gevoel,
ongeacht wat een ander daar van vind!
Want mijn gevoel is op dit moment
juist voor mij!



En om daar maar een heel klein voorbeeldje van te geven.
Ik kwam de fotografe van deze foto tegen op facebook. 
Bekeek haar pagina en had gelijk een goed gevoel bij haar.
En dacht, zij gaat ons, de liefde, de samenwerking, met onze drie heerlijke 
honden (die zich toen als barrels gedroegen overigens)
vastleggen op de gevoelige plaat.
Met als resultaat, prachtige foto's!

En dat is vertrouwen op je gevoel!
 \

Met spierpijn en een blauwe plek erbij.
Word ik vandaag herinnert
aan hoe belangrijk mijn gevoel voor mij
en voor het welzijn van mijn dieren is.

Voornemen voor nu en de toekomst,
Bij mijn gevoel, zijn, blijven
en dat uitdragen en uitspreken!

woensdag 25 november 2015

De weg naar...


De weg naar...
Therapiehond begeleider, instructeur, kynologisch instructeur en psycholoog zijn.

Gedreven door passie,
het gevoel hebben dat dit weer een puzzelstukje is.
En met alle ervaringen, gevoelens en groei die je door de jaren heen, meemaakt,
sta ik nu op dit punt!




Als klein kind was ik altijd al gek op alle dieren.
Ik woonde met mijn ouders, broer en zus op grote boerderij.
We woonde afgelegen en in plaats van met buurkinderen te spelen,
speelde ik hele toneelstukken met de katten en konijnen.
Ik was geloof ik 3 jaar, toen ik bedacht dat ik poezenkappertje wilde worden.


Mijn grote passie zijn altijd dieren geweest. En ik vond het dan ook heel naar om te zien wanneer de dieren ziek waren. Daar kwam mijn roeping, ik zou dierenarts worden. Daar heb ik dan ook alles voor over gehad tot mijn 22ste jaar. Van de HAVO, naar het VWO met exacte vakken. Hard studeren voor hoge cijfers, om de kans te vergroten dat ik zou worden ingeloot om diergeneeskunde te kunnen studeren aan de Universiteit van Utrecht.
Helaas werd ik twee keer uitgeloot. En toen besloot ik een andere weg te gaan bewandelen.
Op onze boerderij hadden we geen honden, dus ik ging voor de uitdaging.
De liefde voor dieren en het werken met dieren bleef de rode draad in mijn leven.
Immers, dieren zijn te vertrouwen, ze zijn eerlijk in hun omgang en communicatie.






Aan de Martin Gaus Akademie ben ik in 2003 gestart met de opleiding tot Kynologisch gedragstherapeut. Oftewel, instructeur voor honden en gedragsbegeleider van honden met probleemgedrag. Gedurende de opleiding kwam ik er achter dat veel problemen niet bij de hond vandaan kwamen, maar bij onduidelijkheid bij de baas. Om daar meer inzicht in te krijgen, ben ik de opleiding tot HBO Psycholoog gaan volgen.
En ben ik ook scholing gaan volgen om dieren op andere wijze te ondersteunen, bijv. met homeopathie.
De perfecte hond om mijn trainingen mee te doen was mijn oppas hond Buddy.
Een hond met een heel speciaal plekje in mijn hart!
Op dit moment raakte ik ook meer geïnteresseerd in dier ondersteunende
interventies. En ben ik verder opleidingen gaan doen
om mezelf en mijn dieren te scholen in dierondersteunende therapie. 



In 2005 startte ik mijn eigen hondenschool, die dus inmiddels al 10 jaar bestaat!
Ik vind het elke keer weer leuk om mensen van alle leeftijden  hun hond
op positieve wijze te begeleiden. Elke mens - hond combinatie
is weer anders en dat maakt mijn werk nooit saai!


In 2008 kwam mijn grote droom uit. Mijn eerste eigen hond, Golden Retriever Mees, kwam op mijn pad.













 Rond 2010 ben ik mijn collega Maud tegen gekomen.
Zij had dezelfde interesses, opleidingen en dromen als ik.
Samen met een team van mensen om ons heen hebben we DogsWork 
en de opleiding tot therapiehond begeleider opgezet.


Alles valt hier op zijn plaats, alle opleidingen die ik heb gevolgd,
alle ervaringen die ik in het leven heb opgedaan...
De rol als instructeur bij die opleiding, de combinatie het
instrueren van mensen over dieren en het daadwerkelijk 
werken met de honden, maakt mijn hondenbaan de 
leukste baan van de wereld.


 Opleiden van interne puppen, blijft ook zeker
een grote passie. Het is zo leuk om een nieuwe pup
te socialiseren en te trainen. En hem daarna naar zijn
nieuwe gezin te brengen en ze samen te begeleiden,
Zodat de therapiehond in spé in het gezin zijn functie
optimaal kan gaan vervullen!
Zeer dankbaar werk!


\

Mijn weg is nog lang niet af,
want er valt nog zoveel te ontdekken.
Bijscholingen, nieuwe cursussen etc.

Ik kijk uit naar verdere samenwerkingen 
die ik in de toekomst met dieren en mensen aan mag gaan. 

Eén ding weet ik zeker,
deze vorm van werken met 
mens en dier ligt in de blauwdruk van 
mijn leven. 
Dit is mijn pad!!!


                De weg gaat verder ...
 waarbij ik mens en dier
 op positieve wijze verder kan helpen!

dinsdag 17 november 2015

Ogen de spiegels van de ziel

Er wordt wel gezegd;

Ogen zijn de spiegel van de ziel.

Des te meer ik deze uitspraak op me in laat werken,
des te meer wordt ik gewaar dat ik veel met ogen heb...




Altijd wanneer ik mensen met hun hond begeleidt,
bijvoorbeeld wanneer een hond probleemgedrag vertoond,
is het voor mij noodzakelijk om de hond gezien te hebben.

Dat betekend voor mij niet alleen naar zijn gedrag kijken,
maar ook in zijn ogen hebben gekeken.





Dan weet ik of ik een dier, op een dierlijke manier, kan vertrouwen,
Of het dier als het ware, oke is.


Ogen zeggen mij zoveel meer.
Ik merk dat ik in mijn contact met mensen ook erg gericht ben op ogen,
Vroeger kon ik verliefd worden op iemand met mooie ogen.
Knal blauw, bruin met blauwe stipjes. Uren kon ik dan in iemand zijn ogen staren.

Don't let someone dim your light,
simply because it's shining in their eyes

Misschien is dat ook de reden dat mijn hond Rain op mijn pad is gekomen. En dat zij één bruin en één blauw heeft.

Haar ogen blijven voor opmerkingen van mensen zorgen, waar ik ook met haar ben. Sommige mensen vinden het net als ik fascinerend, andere vinden het eng.







Ik kan ook bij Rain,
met een verliefde blik in haar prachtige ogen blijven kijken!











En ook mijn katten zijn hierin een drie- eenheid qua ogen...
Eén met groene, éen met gele en één met blauwe ogen.
Wat een prachtig stel bij elkaar.

Toeval bestaat niet!


Soms zijn ogen confronterend.
Een blik, een traan een gevoel dat je krijgt als in iemand z'n ogen kijkt.
Herkenning, ontkenning, confrontatie met weg gestopte gevoelens,
er kan van alles boven komen wanneer je echt in de ogen van de ander kijkt.





Ik besef mezelf nu opeens, dat ik heel vaak een zonnebril draag.
Misschien om deze confrontatie een beetje uit de weg te gaan?
Ik weet het niet.


Misschien is het gewoon het feit dat mijn knal blauwe ogen slecht tegen fel licht kunnen.






Een glimlach kan de waarheid verhullen
Een mond kan leugens fluisteren
Ogen laten altijd zien
wat onder de oppervlakte verborgen ligt



vrijdag 6 november 2015

Herfst

De herfst is een mooie tijd om wat losgelaten mag worden, 
mee te geven aan de wind. 
Zoals een herfstblad van de boom af dwarrelt.
Zeg dank je wel voor wat het je bracht.
En laat het gaan als het je niet meer dient.
Richt je aandacht en liefde daar waar je hart van opbloeit!

De herfst in volgens mij een prachtig jaargetijde.
Ik geniet intens van de kleurige bladeren, de bomen en de natuur.


Hoe mooi kan een kleine druppel regen zijn aan een blad of aan een eikel.




Ik ben deze week met mij hond Rain de bossen van Texel in gegaan.
Om te genieten. Om je één met de natuur en met je hond te voelen.
Om de energie van de natuur bewust te voelen en in je op te nemen.
Waardoor mijn lijf weer rustig wordt en ik weer bewust om me heen kijk en geniet.


Ik ben ook heel dankbaar voor de prachtige fotoreportage die mijn man en ik op
zijn verjaardag cq 23 oktober in De Donkere Duinen in Den Helder hebben gedaan.
Een memorable moment voor ons beide. Ons hondengezin met ons op de foto.
Iets wat ons zelf gewoon niet lukt (dit begrijp je waarschijnlijk als je meerdere honden hebt).
De resultaten volgen tzt.

Hierbij wat plaatjes van Aussie Rain in het Texelse bos.







Super leuk om met m'n camera te experimenteren met verschillende weertypes,
licht inval en kleuren. 

Zo wie zo blijf Rain natuurlijk een prachtig foto model!