Op sommige momenten in je leven kom je voor keuzes te staan.
De ene keus belangrijker dan de andere.
Hoe dan ook, je hebt de kans om een keus te maken!
Je kunt wachten op een teken... op een antwoord...
Dit is het!!!
Ingrijpende dingen kunnen gebeuren, waarbij je het gevoel hebt
geen keus te hebben. Je moet door. Je moet uit je bed komen, opstaan
en blijven ademhalen. En soms is het even niet meer dan dat.
En is het dan de keus om in leven te blijven en door te gaan.
Loslaten is ook zoiets. Een begrip wat mij persoonlijk vaak
een beetje de kriebels geeft. Ik dacht altijd dat wanneer ik iets
losliet het dan weg was...Echter dat is niet zo!
Door los te laten kun je sterker met jezelf en
een ander in contact komen en blijven.
Door los te laten kan ware liefde onbeperkt stromen.
En wordt je niet meer gevangen gehouden door beperkende
gedachten of beelden. Loslaten is goed! Loslaten mag!
De boomstronken of keien die je op je levenspad tegen komt.
Je kunt er tegen schoppen, je kunt er overheen stappen en je kunt
je afvragen waarom op dit moment deze kei op jouw pad ligt.
Wanneer je een persoon bewonderd, wat bewonder je dan in hem of haar.
Welke eigenschap zie je in haar.
Wanneer je dat benoemd naar die persoon, vind de ontvanger het vaak al moeilijk om daar mee om te gaan. We hebben veelal niet goed geleerd om met complimenten om te gaan.
Wat nu nog veel mooier is. De eigenschap die jij in die ander ziet, die je bewonderd, die spiegelt die persoon aan jouw. Je kunt die eigenschap enkel benoemen wanneer je het zelf herkent. En herkenning kan alleen als je de eigenschap zelf bezig en kent.
Dus elk compliment aan een ander, is indirect een compliment aan jezelf!
Iedereen krijgt teleurstellingen te verwerken.
Mensen kunnen rot tegen elkaar doen en met woorden en daden
elkaar het leven behoorlijk zuur maken.
Hoe hard je daar ook tegen strijd, soms kun je beter afstand
nemen van een situatie. En je beseffen dat diegene die jou
kwetst, niet dezelfde persoonlijkheid is die je lief hebt.
Omdat mensen soms te weinig liefde voor zichzelf voelen, zijn
ze niet in staat hun excuses te maken of vergeving te vragen.
Het is geen onwil, enkel omdat ze er op dat moment niet aan toe
zijn en onvoldoende liefde aan zichzelf kunnen geven,
kunnen ze dit ook niet aan jou geven.
Iedereen heeft zijn tiggerpunten, zijn haakjes.
Gelukkig, want jij ben ook gewoon een mens.
Het verschil maakt echter, hoe je er mee om gaat.
Negeer je het, laat je het je raken of geef je het ruimte
en zie je het als een kans om te groeien?
Aan jou de keus...
Mijn motto:
Leef het leven
Vol vertrouwen
Zonder verwachtingen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten