alweer 35 jaar geworden Niels!

Hoe zou het toch zijn?

Om eeuwig 35 jaar te zijn?

Sinds 2013,

wordt het elk jaar,

net als alle andere jaren, gewoon 5 december.

De dag dat jij in 1977 werd geboren.

Sinds 2013

vieren we je verjaardag niet meer.

Maar vieren we je geboortedag.

Want ouder wordt je niet meer...

5 december. Sint Niels is jarig.

Eeuwig 35 jaar zal hij blijven.

Vandaag vieren we jouw leven.

Met een lach en met een traan.

We vieren het leven.

Dat liefde en verdriet naast elkaar

kunnen en mogen bestaan.

Ik hoop dat je nu van 'daar boven'  

naar 'hier beneden' kijkt met een glimlach op je gezicht.
Met mooie herinneringen.

Want lachen (naast vloeken) heb ik je heel vaak zien en horen doen.
De eerste grap haalde ik al met je uit toen ik je nog geen 24 uur kende.
Ik zat bij mijn vriendin Maya in de auto en je belde haar op
om te vragen hoe haar examen was gegaan.
Ik nam de telefoon aan en deed of ik Maya was.
Helaas had je de grap vrij snel door en konden
Maya en ik ons lachen ook niet meer inhouden.

Ik geloof dat je Maya toen niet eens meer
aan de telefoon hebt gekregen.
Want wij hadden genoeg om over te praten.... Toen al !

Kiten op de Noordzee.

De wind in je gezicht en in je zeil.

Koud en uitgewaaid kwam je dan thuis.

Je kite verzorgde je goed

en ons hele huis of de tuin moest er dan ook aan geloven.

De kite werd hoe dan ook uitgehangen en gedroogd.

En daarna met een bepaalde precisie opgevouwen.

Maar als de wind verkeerd stond,

dan werd je kite achterin de bus gegooid.

Je plank werd er op gesmeten.

Voordat je thuis was, was de wind gelukkig al weer gedraaid.

Hoe vaak zei je niet tegen mij,

Suus doe die camera nou eens weg.

En geniet gewoon.

Wat ben ik nu, achteraf, 

enorm dankbaar voor de foto's die ik van

alle gewone momenten heb gemaakt.

In stille verbondenheid door herinneringen.

De natuur.

Door jou heb ik nog meer leren genieten van de duinen,

de zee, het strand, de bossen. Buiten zijn.

Uren wandelen met de honden.

Paden die onbegaanbaar leken,

daar kozen wij voor.

Net als in onze relatie.

Want we kwamen altijd weer hand en hand het bos uit!

Boy, je hond, je redding, je beste hondenvriend.

Boy, de enige die echt afscheid van jou mocht nemen.

Boy geniet nu heerlijk op Texel van zijn oude dag.

Hij geniet van zijn hondenvrienden.

En slaapt zoals dat jouw hond betaamd,

nog steeds bij mij in bed.

Jouw gewoonten.
Een peuk draaien van javaanse jongens.
Sinds begin 2012 hadden de peuken
plaats gemaakt voor bubbelkauwgom.
(na een heftige griep, bleef je maar hoesten,
dus moest je van jezelf wel stoppen met roken).
Een peuk ging je dan bij Jurriaan
scoren, net voor je naar bed ging.

Per dag 2 liter melk drinken.
Ontbijten met pindakaas en zwart -wit pasta.
Ik at altijd de witte pasta op.
Jij ging dan met je mes door de hele pot,
om het te mengen en te zorgen dat ik niet alle witte pasta op at.

Weet  je nog,

dat we in België goud gingen zoeken...

Na het beekje in de bergen namen we een pad en toen waren

we een klein beetje verdwaalt.

We hebben uren gelopen. 

En geen goud gevonden,

maar de auto gelukkig wel weer!

De eerste keer samen vissen.

Ik sloeg binnen 10 minuten een enorme snoek aan mijn haak.

Trots als ik was, mocht ik op de foto.

Toen jij de snoek los probeerde te maken,

sprong de snoek van de haak en bleef

de haak in jouw arm achter.

We moesten een andere visser vragen om

de haak door te knippen.

Jij en ik.

Twee handen op één buik.

We begrijpen elkaar,

zonder woorden.

We zijn verbonden voor altijd,

zelfs voorbij de grenzen van dit leven.

We zijn nog steeds samen,
want we hebben elkaar gevonden.

Vier je toch 5 december met ons mee?

En wie kan nou zeggen,

dat je elk jaar 35 wordt !

Zelfs je eigen vrouw wordt straks ouder dan jij...