Professioneel zijn

Door de opkomst van internet en de wereldwijde rage

van facebook is er veel informatie voor iedereen toegankelijk geworden.

En lijkt het alsof iedereen overal een mening over heeft.

Mensen met zelfbenoemde hondenervaring, 

noemen zich professional...

Zonder dat ze een gedegen opleiding hebben gevolgd.

Dat irriteert me....

Ik heb duizenden euro's gestoken in opleidingen,

bijscholingen, seminars. Dit tezamen met inmiddels 

meerdere jaren ervaring in de omgang en training van honden.

Ik vraag je...

Ga je voor advies over een goed stuk vlees,

naar de bakker of naar de slager?

Dus voor goed advies over een hond...

Laat jij je leiden door mooie verhalen en door 

meningen van mensen, zonder enige opleiding?

Om je professioneel neer te kunnen zetten in de hondenwereld,

vind ik het belangrijk om een goede basis te hebben.

Gedegen kennis van zaken, 

door opleidingen, seminars en bovenal ervaring.

Dagelijks op positieve wijze werken met verschillende
hondenrassen. Problemen niet oplossen met correcties,
maar zoeken naar gedrag wat je wel kunt belonen.

Mijn honden carrière is in 2013 begonnen.

Ik ben mijn opleiding tot Kynologisch gedragstherapeut bij de Martin Gaus Academie

gestart. Zo'n 200 dagen heb ik daar gezeten. Elke dag van Texel naar Lelystad.

Kennis tot mij nemen. Over rassen, biologie en leerprincipes met betrekking tot honden.

Een gedegen basis voor al mijn 

verdere werk in mijn hondenbaan.

Sindsdien bezoek ik jaarlijks (inter) nationale congressen om

mijn kennis up-to-date te houden.

Je (bij) scholen, betekend niet dat je het overal mee eens bent.

Voor mij betekend het meer,

dat ik me verdiep in de nieuwste theorieën en ontwikkelingen

in hondenland. Kennis tot mij nemen.

Hoe ik dat doorvoer in mijn bedrijf en in mijn lessen,

ligt aan de toepasselijkheid en of ik het van toegevoegde

waarde vind voor mijn cliënten.

Ik probeer elk jaar ook een opleiding mét mijn honden te volgen.

Ik vind dat leuk en vind het ook een uitdaging voor mij en mijn honden.

Daarbij is het interessant om als instructeur en begeleider,

zelf ook weer eens les te krijgen. 

Je komt altijd weer tot inzichten!

Ik wil graag iedereen die een opleiding wil gaan volgen,

een puppycursus of advies omtrent gedrag van zijn hond,

prikkelen en oproepen om naar een geschoolde hondendiplomaat te gaan.

Laat je niet misleiden door mooie woorden als professioneel en integer.

Vraag naar papieren van je instructeurs,

weet van wie je les krijgt. 

Hoe zijn ze geschoold en waar?

Laat je niet gek maken, door meningen van mensen,

die 'ook zo'n hond kennen met dat gedrag'.

Discussies op facebook over hondenrassen of fokkers,

ik hou mijn mening voor me.

Als ik iets heb geleerd tijdens mijn opleidingen is dat je niets kunt

zeggen van een casus op papier. Je bent er niet bij geweest.

Je kunt pas een mening vormen als je de hond heb geobserveerd en

de eigenaar van de hond hebt gesproken.

Ga jij voor echte kwaliteit,

of voor mensen die zichzelf uitgeroepen hebben tot... iets.

Coach is ook zo'n mooie titel.

Helaas een onbeschermde titel.

Een titel die ik mag voeren doordat ik o.a. de opleiding tot Equine Assisted Coaching heb gevolgd.

Het lijkt een trend, dat wanneer je jezelf tot coach kroont en zeker wanneer je ook nog een boek schrijft, mensen je geloven. Immers, de coach zegt dat...

Het stelt mij teleur dat coach nog telkens geen beschermde titel is.

Want ik heb te maken met kwaliteitsregisters, verzekeringen, verplichte bijscholingen en
uren praktijktraining. 

Gelukkig is kynologisch instructeur wel soort van geaccrediteerd,
door aansluiting bij SPPD.
Je titel daar kun je ook enkel behouden,

als je bijscholing doet en een uren criterium behaald.

Top vind ik dat!

Iedereen kan een diploma of een certificaat voor je maken.

Mijn cavia had er ook een. 

Een stamboom met foto's van zijn ouders erop.

En dat nog voor geen tien euro...

Kwaliteit laat zich niet meten in geld,

maar in kennis, gevoel en passie.

En natuurlijk in positieve resultaten bij je klanten!